Janet Owen urodziła się 24 czerwca 1950 roku w Clapham. Jej rodzina miała angielsko – walijskie – irlandzkie korzenie. Owen chodziła do szkoły podstawowej Leyton, a później do żeńskiego liceum Royal Wanstead. Już wtedy dorabiała jako modelka.
W wieku dwudziestu lat poznała Alexa i Maxine Sandersów. Często przytaczana przez Janet Farrar anegdota głosi, że jej bliska przyjaciółka zainteresowała się czarownictwem. Janet zdecydowała się pójść z nią na spotkanie z wiedźmami, gdyż chciała osobiście dopilnować, żeby nie stało się jej nic złego. Podobno obiecała wtedy sobie, że za wszelką cenę nie pozwoli, by jej przyjaciółka przyłączyła się do tego kultu. Plan Janet się udał, bo przyjaciółka ostatecznie nie została czarownicą. Została nią natomiast sama Janet. W covenie Sandersów poznała swojego przyszłego męża Stewarta Farrara. Ich wspólny trening przebiegał błyskawicznie. Już 17 października 1970 otrzymali drugi, a 24 kwietnia 1971 trzeci stopień wtajemniczenia. Ważne jest jednak pamiętać, że uczestniczyli oni w rytuałach niemal codziennie. Ich trening chociaż, jak na dzisiejsze standardy wyjątkowo krótki, był jednocześnie niezwykle intensywny i rygorystyczny.
Jeszcze przed otrzymaniem trzeciego stopnia wtajemniczenia Farrarowie zaczęli prowadzić swój pierwszy coven. W roku 1972 odbyło się ich handfasting. W 1975 roku natomiast wzięli ślub cywilny. W międzyczasie Janet opuściła na krótko coven by uczyć się kabały w loży magicznej.
Rok po swoim ślubie Farrarowie zdecydowali się opuścić Londyn i zamieszkać w Irlandii. Po kilku przeprowadzkach osiedlili się w Kells, w hrabstwie Meath, w domu, który nazwali Domkiem Herna. W tym czasie zaczęli też publikować książki na temat współczesnego czarownictwa. Najsłynniejsze i zarazem najbardziej kontrowersyjne z nich to „Eight Sabbats for Witches” z 1981 roku i „The Witches’ Way” z roku 1984 wydane w roku 1996 pod wspólnym tytułem „A Witches’ Bible: The Complete Witches’ Handbook”.
Autorzy twierdzili, że część opublikowanych w nich materiałów stanowiło nauki, które otrzymali od Alexa i Maxine. Wielu zarzuciło im złamanie Przysięgi Milczenia, na co Farrarowie odpowiadali, że z ich perspektywy tego typu zabieg był potrzebny w sytuacji, kiedy na rynku wydawniczym zaczęło pojawiać się coraz więcej publikacji na temat tradycyjnego czarownictwa, z których to przytłaczająca większość była pisana przez osoby nie mające z tą religią nic wspólnego. Farrarowie chcieli pokazać jak naprawdę wyglądała praktykowana przez nich religia. W swojej walce zyskali potężnego sojusznika, bo samą Doreen Valiente, która pomogła im przy pracy nad książkami. Z czasem emocje na temat tych publikacji opadły, chociaż nadal budzą one kontrowersje.
Czas pokazał, że, wbrew opiniom Farrarów, tradycyjnego czarownictwa nie można jednak nauczyć się z książki. „A Witches’ Bible: The Complete Witches’ Handbook”, napisana w taki sposób, że trudno jest oddzielić w niej prywatne opinie autorów od tradycyjnego materiału, jest ciekawym źródłem dla osób zainteresowanych tematem. Niemniej jednak dosłowne traktowanie jej jako „biblii czarownic” jest poważnym błędem.
Po napisaniu „The Witches’ Way” Farrarowie odeszli zresztą od tradycyjnego czarownictwa, na rzecz własnej tradycji określonej obecnie mianem „progresywne czarownictwa”.
Pod koniec lat osiemdziesiątych Farrarowie przeprowadzili się z powrotem do Anglii. W roku 1993 zdecydowali się jednak na powrót do Irlandii. W opiece nad schorowanym Stewartem zaczął w tym czasie pomagać Janet Gavin Bone. W trójkę napisali oni trzy książki „The Healing Craft: Healing Practices for Witches and Pagans” (1995), „The Pagan Path: The Wiccan Way of Life” (1999) oraz „The Complete Dictionary of European Gods and Goddesses” (2001), którą to pozycję opublikowano już po śmierci Stewarta, w lutym 2000 roku. Po śmierci Stewarta Janet Farrar i Gavine Bone wydali w 2004 roku książkę zatytułowaną “Progressive Witchcraft: Spirituality, Mysteries, and Training in Modern Wicca”.
Obecnie Janet Farrar prowadzi wraz z Gavinem Bonem coven w Irlandii oraz podróżuje po świecie udzielając wykładów na temat współczesnego Czarownictwa, prowadząc warsztaty i publikują wspólnie kolejne książki.
