Równonoc wiosenna jest jednym z czterech solarnych festiwali w wiccańskim kole roku. Przypada w okolicach 21/22 marca. Jest to punkt równowagi w którym dzień i noc są równe. Festiwal ten celebruje płodność ziemi i powrót życia. To czas pierwszych siewów nasion – dosłownie w polu czy w ogrodzie oraz symbolicznie – w nas samych . Solarne moce Boga zaczynają ogrzewać zmarzniętą ziemię, która tak jak i Bogini staje się gotowa do przyjęcia nasienia. Światło zwycięża ciemność. Dni stają cię coraz dłuższe a noce krótsze, robi się coraz cieplej. W niektórych wiccańskich mitach właśnie w tym czasie odbywa się walka bogów: boga światła oraz boga ciemności (ale w żaden sposób nie powinno się tego łączyć z walką dobra i zła jako, że w Wicca ta koncepcja w formie jakiej znamy ją z głównych religii monoteistycznych jest zupełni e obca!) Bóg światła wygrywa i słońce znów nabiera mocy aż do równonocy jesiennej w której bogowie walczą ponownie.
Inna nazwą Równonocy wiosennej to Ostara. Nazwa ta wywodzi się od imienia anglosaskiej bogini wiosny Eostre (Od jej imienia wywodzi się także angielska nazwa Wielkanocy – Easter). Z Eostre wiąże się legenda o zającach i jajach – pogańskich symbolach wiosny. Pod koniec zimy bogini znalazła ptaka ze złamanym skrzydłem. Ranny ptak nie mógł latać, więc Eostre by go uratować przemieniła go w zająca. Według niektórych wersji legendy zając zachował zdolność ptaka do składania jaj. Z tego też wywodzi się zajączek wielkanocny przynoszący kolorowe jajka, który ostatnio stał się puchatym wielkonocnym króliczkiem przynoszącym czekoladowe jajka. Zając i jajko to symbole nowego życia, którego powrót wiosną jest szczególnie widoczny.
Jaja i zające to nie jedyne powiązania pomiędzy Wielkanocą a Wiosenną Równonocą. Również daty tych świąt są ze sobą powiązane. W pierwszą pełnię księżyca po Równonocy Wiosennej odbywała się uczta na cześć Eostre. Datę Wielkanocy ustalono by wypadała w Niedzielę po pierwszej pełni księżyca po wiosennej równonocy.
Część wiccańskich rytuałów podczas celebracji tego święta obejmuje siew nasion. Jest to wspaniały przykład magii sympatycznej, gdzie wkładając wysiłek w pielęgnację i wyhodowanie nasienia realizujemy również nasz magiczny zamiar. Innym ważnym zwyczajem jest malowanie jajek. Praktyka ta była znana już w starożytności, wywodzi się prawdopodobnie z Mezopotamii. W niektórych rejonach Europy kolorowe jajka wieszano na drzewach. Pomalowane jajka można użyć do celów magicznych lub by otrzymać błogosławieństwo bogini, czasem zakopywano je na polach by sprowadziły na nie łaskę nowego życia.
