Tradycje czarownictwa, takie jak wicca, są bardzo widoczne w ruchu
pogańskim, jeśli chodzi o seksualność i aktywność seksualną. Chociaż pogańskie tradycje ogólnie postrzegają ciało jako błogosławieństwo, mają różne poglądy na temat właściwego związku między seksualnością a duchowością. Wiccanie i inne czarownice uznają jednak świętość seksualności za centralną zasadę religijną. „Pouczenie bogini”, napisane przez wiccańską kapłankę Doreen Valiente (1922–1999), jest fragmentem liturgii tak potężnej, że jej wpływ sięgnął daleko poza wicca w duchowy feminizm, społeczność pozytywną seksualnie i współczesne pogaństwo jako całość. Podczas rytuału Pouczenie jest wypowiadane przez kapłankę, która ucieleśnia obecność Bogini. Mówi ona:
I będziecie wolni od niewoli, a na znak tej prawdziwej wolności będziecie podczas rytów nadzy, i będziecie tańczyć, śpiewać, ucztować, grać muzykę i uprawiać miłość, wszystko to ku mojej czci…
Niech cześć oddaje mi radujące się serce, gdyż zważ: wszystkie czyny miłości i przyjemności są moimi rytami.
(DoreenValiente.org polskie tłumaczenie 3Jane http://birch.wicca.pl/obrzedy/pouczenie/)
Wielu wiccan i czarownic wierzy, że wszystkie rzeczy zawierają pierwotną energię lub witalną siłę życiową, która porusza się w ich obrębie i pomiędzy nimi. Energię tę najłatwiej doświadcza się poprzez aktywność seksualną, szczególnie gdy jest ona podnoszona z duchową intencją. Poprzez seksualną intymność praktykujący mogą uczestniczyć w pierwotnym momencie stworzenia – momencie, w którym dwie boskie siły lub istoty – wyobrażone jako wielopłciowy Bóg/Bogini kochający się ze swoim lustrzanym odbiciem, lub księżycowa Bogini i słoneczny Bóg, lub bez płci, yin i yang, nic i coś – jednoczą się w erotycznym związku, którego wibracje nadal ożywają wszechświat. Seksualność jest szczególnie dramatycznym sposobem doświadczania przepływu siły życiowej, ale dla niektórych wiccan i czarownic nie jest to jedyny sposób. Zmysłowa komunia z naturą i nieseksualny dotyk to także miejsca, w których energia duchowa może przepływać między dwiema lub więcej istotami. Aby podkreślić, że ten ucieleśniony, intymny przepływ siły życiowej zawiera seksualność, ale jest szerszy niż ona, używam terminu eros lub erotyka.
Po raz pierwszy zetknęłam się z ideą erotyki jako siły duchowej w Tańcu Spirali Starhawk (1979). W latach 80. ta ważna książka o ekofeministycznym czarostwie była wstępem wielu pogan do pogaństwa i religii Bogini, a także do idei, że ciało i seksualność są święte. We wstępie do wydania książki z 1999 r. Starhawk podkreśliła, że erotyka nie powinna być rozumiana wyłącznie w kategoriach seksualności heteroseksualnej lub reprodukcyjnej, a niekoniecznie zawsze w kategoriach par (w przeciwieństwie do jednostek lub grup). Zamiast tego eros jest siłą relacyjną, która występuje w naturze i w jaźni. Pisze ona:
Reprodukcja płciowa to elegancka metoda zapewnienia maksymalnej różnorodności biologicznej. […] Jednak wskazanie jednej formy związku seksualnego jako modelu dla całości równa się niesprawiedliwemu samoograniczeniu. Gdybyśmy zamiast tego mogły_li wskazać całość jako model dla części, to, bez względu na to, kogokolwiek i cokolwiek zdecydujemy się kochać, nawet, gdybyśmy to miały_eli być my same_i w samotności, wszystkie akty miłości i rozkoszy mogłyby odzwierciedlać związek liścia i słońca, wirujący taniec galaktyk i powolne nabrzmiewanie pąka, aż stanie się owocem.
(Taniec Spirali, Bibliotheca Alexandrina, 2016, s 24-25)
Starhawk jest w dobrym towarzystwie, rozumiejąc eros zarówno jako indywidualną, jak i kosmiczną zasadę. Jej idea erotyczna odzwierciedla poglądy innych teologów i pisarzy duchowych XX wieku. Aby wymienić tylko kilka: psycholog i mistyk C.G. Jung widział eros jako podstawową zasadę wszystkich relacji, feministka-wizjonerka Audre Lorde scharakteryzowała erotyk jako ucieleśniony impuls do przyjemności i rozkwitu holistycznej Wspólnoty, postępowi chrześcijańscy teologowie Carter Heyward i Marvin Ellison rozumieją eros jako boską zasadę pożądanego połączenia, która motywuje do stanowienia sprawiedliwości.
Być może z powodu teologii, że „wszystkie akty miłości i przyjemności są 
[Jej] rytuałami”, wiccanie, czarownice i wielu innych pogan często bardziej akceptują mniejszości seksualne i niezwykłe zachowania seksualne niż społeczeństwo. Kiedy socjolog Helen Berger przeprowadziła ankietę wśród amerykańskich pogan na początku XXI wieku, około 28% pogan zidentyfikowało się jako geje, lesbijki lub biseksualiści – znacznie więcej niż w Stanach Zjednoczonych. Pogan LGBTQ można obecnie znaleźć na stanowiskach przywódców religijnych w wielu różnych tradycjach pogańskich, a wiele tradycji ma rytuały celebrujące związki osób tej samej płci, a nawet małżeństwa grupowe (dla pogan, którzy praktykują poliamorię, formę etycznej nonmonogamii). Takie rytuały mogą uświęcać tymczasowe związki partnerskie – na przykład przez rok i dzień, pod koniec których zobowiązanie może zostać odnowione – podczas gdy inne rytuały formalizują partnerstwo na całe życie, a nawet zobowiązanie do szukania siebie nawzajem w przyszłym życiu. Poganie zazwyczaj uważają aktywność seksualną za etyczną, jeśli jest zgodna między dorosłymi i nie wyrządza szkody. Dzisiaj poganie prowadzą ważne rozmowy na temat tego, jak zapewnić ważną zgodę na aktywność seksualną, a także badają wpływ zachowań seksualnych poszczególnych osób na ich społeczności. Ponieważ nierówność – oparta na rasie, klasie, płci, tożsamości płciowej i innych czynnikach – jest nieuniknioną częścią życia w naszym społeczeństwie, poganie zmagają się z pytaniami, jak najlepiej radzić sobie z różnicami siły w relacjach romantycznych i seksualnych.
Pogańskie tradycje stanowią wyzwanie dla tradycji religijnych, które postrzegają ciało jako grzeszne lub więzienie dla duszy. Chociaż świętowanie seksualności jest najważniejsze dla wiccan i innych czarownic, wolność seksualna i harmonia społeczna są ważnymi wartościami dla wielu pogan. W związku z tym ruch pogański nadal przyjmuje osoby LGBTQ i inne mniejszości seksualne, które nie są mile widziane w swoich religiach narodzin. Dla pogan z wielu dróg ciało jest ważnym miejscem praktyki religijnej, miejscem, w którym możemy spotkać boskość ciałem do ciała i sercem do serca.
Tłumaczenie: Velkan
Redakcja: Merrick Moonchild
Zdjęcia autorstwa KRUCZA – ALEKSANDRA BURSKA
Sesje zdjęciowe WICCA – BELTANE oraz WICCA – LAMMAS autorstwa Dago (Rogaty Bóg) & Lenka (Bogini). Dziękujemy twórcom za udostępnienie i polecamy naszym czytelnikom zapoznanie się z pozostałymi sesjami inspirowanymi wiccańskim kołem roku. Znajdziecie je na facebookowej stronie Kruczej oraz Dago.
